Als kind, scheurde ik foto's uit tijdschriften om er collages van te maken, dit vond ik geweldig om te doen en ging er helemaal "inop". Pas veel later, als jong volwassene, begon ik zelf te fotograferen.
Bij het maken van mijn eerste zelfportret voelde ik 'n passie die tot de dag van vandaag gebleven is. het gaat er niet om mijzelf herkenbaar af te beelden. Ik wil een specifieke stemming overbrengen die met beklemming, angst of eenzaamheid te maken heeft. In mijn zelfportretten probeer ik deze universele gevoelens te communiceren op een manier die voor anderen herkenbaar is. Tergelijkertijd zijn ze heel persoonlijk, omdat ik degene ben die ze uitdrukt.
Omdat de foto's improviserend ontstaan, gebruik ik geen spiegels. Geinspireerd door een kledingstuk of een voorwerp, maak ik onder relatief opgejaagde omstandigheden mijn zelfportretten. Deze intuitieve, stemmingsgerichte aanpak bevalt me goed.
Daarnaast fotografeer ik vrouwen. Deze modellen kom ik op straat of in het uitgaansleven tegen. Ik voel me aangetrokken door haar krachtige uitstraling en spreek haar hierop aan. Het is altijd even wennen aan elkaar, maar ik voel meestal snel of er genoeg aandacht en spanning is voor welslagen van de fotosessie. Gestimuleerd door het model en inspirerende rekwisieten ontstaan de beste ideeen tijdens de sessie. Je kunt het vergelijken met verliefdheid; ik plaats haar op een voetstuk. Eenmaal de fotosessie voorbij, is dit gevoel verdwenen en hoop ik het "gevat" te heben in de foto.
Mannen sluit ik niet uit, maar fotografisch gesproken zie ik vaker vrouwen waar ik mee wil werken. Ik werk zowel in de studio als thuis en op locatie: de keuze tussen kunst- of daglicht wil ik blijven maken. Wat voor licht ik ook gebruik, ik wil dat het er zo natuurlijk mogelijk uitziet.
De zelfportretten en de vrouwenportretten concurreren niet met elkaar en zijn daarom altijd samen in een tentoonstelling vertegenwoordigd. Door een verblijf van 6 jaar in Brussel en een studie Frans is mijn affiniteit met deze taal groot. Daarom dragen mijn foto's Franse titels.
Omdat papier en film voor analoge fotografie "uitgeput" raken, orienteer ik mij op digitale fotografie. De overstap is groot: het dokawerk, waar ik juist veel plezier aan beleefde, geef je nu uit handen. Belangrijk is, dat je een "vertrouwensband" opbouwt met iemand uit het fotolab. Degene die jouw foto's gaat afdrukken moet je foto's aanvoelen, want het afdrukken luistert zeer nauw. Het uit handen geven van zo'n belangrijk onderdeel van je fotowerk vind ik nog steeds een vreemde gewaarwording. Gelukkig kun je nu nog kiezen; analoog of digitaal, en zie ik het meer als een verschuiving: het één maakt langzamerhand plaats voor het andere.
Aangezien ik sinds mijn 18 een groot filmliefhebber ben,kreeg ik een aantal jaar geleden het idee zelf eens iets te proberen. Ik heb een kort verhaal geschreven en daarna verfilmd op super-8 mm. Mijn favoriete model en haar foto's spelen de hoofdrol. Tot mijn vreugde heeft deze film gedraaid in musea en instituten, onder de noemer "filmende fotografen"dat was een stimulans om door te gaan. Er liggen nu een aantal korte films op de plank, die nog gemonteerd moeten worden. Wat ik film, wil ik vooral kort en bondig houden: voordat je het weet kom je om in je materiaal.
download